بوی دائمی دهان علامتی است که نشان می دهد یک قسمت از بدن دچار اشکال شده است. اما از آن جا که هر کدام از بوها متفاوت هستند، مشکلات نیز متفاوت اند. به نقل از تبیان، گاهی با وجود همه مراقبت های لازم مانند استفاده از نخ دندان، مسواک زدن و استفاده از دهانشویه، جویدن آدامس بعد از مصرف مواد غذایی خاص ، قطع داروهایی مانند داروهای ضد افسردگی و آنتی هیستامین، رفع خشکی دهان و …. هنوز هم دهان بوی بدی دارد. بنابراین دلیل هرچه هست، به بهداشت دهان و دندان مربوط نمی شود و مشکل از جای دیگری است. تنفس بدبوی مزمن یا بوی دهان سیگنالی است که نشان می دهد یک قسمت از بدن دچار اشکال شده است. اما از آنجا که هر کدام از بوها متفاوت هستند، مشکلات نیز متفاوت اند. اگر نفس تان بوی نفتالین می دهد… شما احتمالا دچار آلرژی، ترشحات بینی و عفونت سینوسی شده اید. وقتی شما دچار مشکلات سینوسی می شوید، باکتری های دها
کودکان سالم( حتی بزرگترها!) گاهی اوقات دهانشان بوی بد میدهد. از عوامل این بدبویی میتوان به موارد زیر اشاره کرد: خشکی دهان: اگر فرزندتان از طریق دهان نفس میکشد (برای مثال گرفتگی بینی دارد) بنابراین باکتریهای موجود در دهانش به احتمال زیاد بدون دردسر رشد میکنند. جسم خارجی: یک نخود، لوبیا، یک اسباب بازی کوچک، یا شی دیگری که فرزند خود را در بینی خود قرار داده ممکن است باعث بوی بد دهان او شده باشد. این اتفاق به ویژه در کودکان و نوپاها که معمولا سراغ چیزهایی میروند متعلق به آنها نیست مشترک است! بهداشت نامناسب: باکتریهای طبیعی در دهان زندگی میکنند و روی باقیماندهی ذرات غذا بین دندانها، در خط لثه، بر روی سطح زبان و یا بر روی سطح لوزه در پشت گلوی فرزندتان تأثیر میگذارند. همین باعث بوید بد دهان میشود مخصوصا اگر غذا به مدت طولانی در دهان باقی بماند. خور
شکسته شدن و آسیب لایه سلولهای اپیتلیال لوله گوارش، یک عارضه شایع، اما دردناک درمان بسیاری از بیماران سرطانی است. این وضعیت ممکن است در هر بخشی از لوله گوارش ایجاد شود؛ حفره دهان، یکی از شایعترین این مناطق است. موکوزیت علاوه بر اینکه میتواند برای بیماران ناتوانکننده باشد، ممکن است منجر به تاخیر اثر دارو یا نیاز به کاهش دوز دارو در درمانهای ضدسرطان شود. بهطور کلی، هر چه شیمیدرمانی شدیدتر و تهاجمیتر باشد، خطر موکوزیت نیز بیشتر است. استراتژیهای پیشگیرانه در قبال موکوزیت، شامل بهداشت خوب دهان و شستشوی مرتب آن است. در عین حال، استراتژیهای درمانی، بر کنترل درد تکیه دارند. براساس دستورالعملهای بالینی، استفاده از دهانشویهها، بیحسکنندههای موضعی و نیز داروهای ضددرد سیستمیک توصیه شدهاند. موکوزیت، عارضه شایعی است که طی استفاده از داروهای شیمید