
بیانیه مشترک انجمنهای تخصصی دندانپزشکی بریتانیا در مورد برخی درمانهای دندانپزشکی زیبایی نظیر استفاده از روکش و لامینیت (ونیر)
دکتر وحید رواقی
استادیار سلامت جامعه، دانشکده دندانپزشکی بیرمنگام انگلستان
انجمنهای تخصصی دندانپزشکی بریتانیا با صدرو بیانیه مشترکی در مورد عواقب شیوع درمانهای تهاجمی دندانپزشکی زیبایی مانند استفاده از روکش و لامینیت (ونیر) هشدار دادند. این بیانیه که در مجله انجمن دندانپزشکی بریتانیا منتشر شده است با جمعآوری شواهد علمی عواقب درمانهای زیبایی را به طور مفصل توضیح داده است. نویسندگان که همگی از استادان شناخته شده دندانپزشکی و سردبیران انجمنهای تخصص دندانپزشکی بریتانیا هستند در این بیانیه نگرانیهای خود را این گونه ابراز کردهاند:
«مجبوبیت درمانهای دندانپزشکی زیبایی به دلیل شرایط اجتماعی و گسترش رسانهها رو به افزایش است. اشتیاق برای دست یافتن به آنچه ادعا میشود «لبخند ایدهآل» است قابل درک است؛ اما با توجه به خطرات جدی درمانهای تهاجمی دندانپزشکی زیبایی نظیر استفاده از روکش و ونیر (لامینیت) لازم است این اشتیاق مورد بازنگری قرار گیرد.
متقاضیان چنین درمانهایی باید کاملا مطلع و آگاه شوند که دستکاری غیرضروری بافت سالم مینا و عاج دندان (به منظور درمانهای زیبایی) میتواند به عصب دندان آسیب زده یا یا در دراز مدت سلامت لثه را بخطر بیاندازد، بویژه در صورتی که بیمار در سنین جوانی باشد.
اصل صداقت و شفافیت با بیماران در حرفه پزشکی ایجاب میکند به متقاضیان درمانهای زیبایی دندانپزشکی گفته شود که از بین بردن بافت سالم دندان بدون تبعات جانبی برای سلامت آنها نیست و منجر به تضعیف ساختار دندانها میشود. درمانهایی نظیر سفید کردن دندانها (بدون تراش دادن آنها) و یا استفاده از ترمیمهای همرنگ دندان در عین حال که اثرات تخریبی کمتر بر دندان میگذارند میتوانند به خوبی خواستههای بیماران را برآورده کرده و از اینرو گزینه جایگزین مناسب تری هستند.
انجمنهای دندانپزشکی ترمیمی، پروتز، اندو و اطفال بریتانیا معتقدند اگرچه برخی درمانهای تهاجمی دندانپزشکی زیبایی میتوانند فوائدی برای بیماران داشته باشند اما در عین حال میتوانند به تخریب و از بین بردن دندانهایی بیانجامد که پیش از درمان کاملا سالم بودهاند. این مساله از لحاظ اخلاقی، قانونی و هم چنین پزشکی نگران کننده است. چرا که بسیاری از تبعات منفی درمانهای دندانپزشکی زیبایی در صورت استفاده از جایگزینهای کم خطرتر هنگام برنامه ریزی برای درمان و ارائه آن قابل پیش گیری است».